Ο κανονισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης 1782 του 2003, όσο και ο τελευταίος 73 του 2009 ορίζουν τον «γεωργό» ως εξής:
«φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή ομάδα φυσικών ή νομικών προσώπων, ανεξαρτήτως της νομικής ιδιότητος που αποδίδει το Εθνικό δίκαιο στην ομάδα και τα μέλη της, του οποίου η εκμετάλλευση βρίσκεται στην επικράτεια της κοινότητας, όπως ορίζεται στο άρθρο 299 της συνθήκης και το οποίο ασκεί γεωργική δραστηριότητα»
Συνεπώς, όσοι ασκούν "γεωργική δραστηριότητα" σε εδάφη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας είναι γεωργοί και έχουν κάθε δικαίωμα να εισπράττουν «αγροτικές ενισχύσεις».
Κανένας διαχωρισμός δεν γίνεται εάν κάποιος καλλιεργεί πέντε (5) στρέμματα ή πέντε χιλιάδες (5.000) στρέμματα. Ούτε γίνεται διαχωρισμός σε όσους παράλληλα με το κύριο επάγγελμά τους (γιατρού, δικηγόρου, εμπόρου, κλπ) ασκούν γεωργική δραστηριότητα από αυτούς που ασχολούνται μόνον με την γεωργία.
Διαχωρισμοί γίνονται κυρίως στο φορολογικό μέρος αντιμετώπισης των εισοδημάτων.
Τελευταία γίνεται πολύς θόρυβος για τον καθορισμό μιας ομάδας «κατά κύριο επάγγελμα αγρότης» που για μερικούς θεωρείται αυτόματη επίλυση του αγροτικού προβλήματος !!!!!!!!
Δεν θα ασχοληθούμε με το κανονιστικό μέρος, δηλαδή εάν αυτό μπορεί να έχει νομική ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, άλλωστε αυτό είναι αρμοδιότητα των νομικών.
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία για να τύχει ένας αγρότης των φορολογικών ευεγερτημάτων θα πρέπει:
α) να είναι ασφαλισμένος στον ΟΓΑ και
β) Το αγροτικό του εισόδημα να είναι μεγαλύτερο από τα εισοδήματα που προέρχονται από τον εξωγεωργικό τομέα (δεν συμπεριλαμβάνονται εισοδήματα από ενοίκια ή αμοιβές αιρετών της Αυτοδιοίκησης α΄ και β΄ βαθμού).
Και εάν αυτό είναι δίκαιο, για φορολογικούς λόγους, δεν είναι το ίδιο δίκαιο όταν πρόκειται να εφαρμοσθεί πολιτική οικονομικών ενισχύσεων στον αγροτικό τομέα, και δεν είναι δίκαιο γιατί η άσκηση πολιτικής στον αγροτικό τομέα είναι συγχρόνως και άσκηση κοινωνικής πολιτικής.
Συγκεκριμένα δεν θεωρούνται κατά κύριο επάγγελμα αγρότες οι συνταξιούχοι του ΟΓΑ οι οποίοι συνεχίζουν να καλλιεργούν τον μικρό τους κλήρο για να συμπληρώσουν τη μικρή σύνταξή τους, ούτε θεωρούνται κατά κύριο επάγγελμα αγρότες οι δασεργάτες οι οποίοι είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ. Έτσι αν ένας αγρότης του κάμπου καλλιεργεί 40 στρέμματα ή ένας αγρότης των άλλων περιοχών του νομού καλλιεργεί 100 στρέμματα και σήμερα παίρνει σύνταξη δεν θεωρείται κατά κύριο επάγγελμα αγρότης γιατί το εισόδημα από τον γεωργικό τομέα είναι μικρότερο από την κατώτερη σύνταξη του ΟΓΑ που είναι 4.080 ευρώ τον χρόνο. Μόνον όσοι καλλιεργούν περισσότερα από 100 στρέμματα αραβόσιτο ή 150 στρέμματα σκληρό σιτάρι ή 30 στρέμματα βιομηχανική τομάτα μπορούν να έχουν εισόδημα μεγαλύτερο από την κατώτερη σύνταξη του ΟΓΑ .Το ίδιο συμβαίνει και για κάποιον νέο αγρότη καλλιεργητή 35 στρεμμάτων αραβοσίτου(35 χ 38 ευρώ στρέμμα = 1330 ευρώ) που για να καλυτερέψει το εισόδημά του εργάζεται 50 ημέρες εποχιακά (και δηλώνει εισόδημα από εξωγεωργικές ασχολίες (50χ30) 1500 ευρώ.)
Θεωρούμε ότι το θέμα του κατά κύριο επάγγελμα αγρότη θα πρέπει να μελετηθεί με βάσει τα δεδομένα της ελληνικής υπαίθρου. Οι μελετητές θα πρέπει να ανατρέξουν στις μελέτες του 1960 για να βρουν τα κριτήρια του κατά κύριο επάγγελμα αγρότη όταν το 1961 είχε συσταθεί ο ΟΓΑ. Εκεί ίσως διαπιστώσουν ότι το βασικό κριτήριο θα πρέπει να είναι η διαμονή του αγρότη και η ενασχόληση του με τη γεωργία.
Δεν μπορεί να μην θεωρείται αγρότης αυτός που ασχολείται με τη γεωργία, κατοικεί σε χωριό και το συνολικό εισόδημα από κάθε πηγή δεν ξεπερνά ένα ελάχιστο επίπεδο εισοδήματος.
Πιστεύουμε ότι ένας διάλογος με τους φορείς των αγροτών θα επέτρεπε να μπουν κριτήρια που θα ικανοποιούσαν το περί δικαίου αίσθημα των αγροτών.
«φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή ομάδα φυσικών ή νομικών προσώπων, ανεξαρτήτως της νομικής ιδιότητος που αποδίδει το Εθνικό δίκαιο στην ομάδα και τα μέλη της, του οποίου η εκμετάλλευση βρίσκεται στην επικράτεια της κοινότητας, όπως ορίζεται στο άρθρο 299 της συνθήκης και το οποίο ασκεί γεωργική δραστηριότητα»
Συνεπώς, όσοι ασκούν "γεωργική δραστηριότητα" σε εδάφη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας είναι γεωργοί και έχουν κάθε δικαίωμα να εισπράττουν «αγροτικές ενισχύσεις».
Κανένας διαχωρισμός δεν γίνεται εάν κάποιος καλλιεργεί πέντε (5) στρέμματα ή πέντε χιλιάδες (5.000) στρέμματα. Ούτε γίνεται διαχωρισμός σε όσους παράλληλα με το κύριο επάγγελμά τους (γιατρού, δικηγόρου, εμπόρου, κλπ) ασκούν γεωργική δραστηριότητα από αυτούς που ασχολούνται μόνον με την γεωργία.
Διαχωρισμοί γίνονται κυρίως στο φορολογικό μέρος αντιμετώπισης των εισοδημάτων.
Τελευταία γίνεται πολύς θόρυβος για τον καθορισμό μιας ομάδας «κατά κύριο επάγγελμα αγρότης» που για μερικούς θεωρείται αυτόματη επίλυση του αγροτικού προβλήματος !!!!!!!!
Δεν θα ασχοληθούμε με το κανονιστικό μέρος, δηλαδή εάν αυτό μπορεί να έχει νομική ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, άλλωστε αυτό είναι αρμοδιότητα των νομικών.
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία για να τύχει ένας αγρότης των φορολογικών ευεγερτημάτων θα πρέπει:
α) να είναι ασφαλισμένος στον ΟΓΑ και
β) Το αγροτικό του εισόδημα να είναι μεγαλύτερο από τα εισοδήματα που προέρχονται από τον εξωγεωργικό τομέα (δεν συμπεριλαμβάνονται εισοδήματα από ενοίκια ή αμοιβές αιρετών της Αυτοδιοίκησης α΄ και β΄ βαθμού).
Και εάν αυτό είναι δίκαιο, για φορολογικούς λόγους, δεν είναι το ίδιο δίκαιο όταν πρόκειται να εφαρμοσθεί πολιτική οικονομικών ενισχύσεων στον αγροτικό τομέα, και δεν είναι δίκαιο γιατί η άσκηση πολιτικής στον αγροτικό τομέα είναι συγχρόνως και άσκηση κοινωνικής πολιτικής.
Συγκεκριμένα δεν θεωρούνται κατά κύριο επάγγελμα αγρότες οι συνταξιούχοι του ΟΓΑ οι οποίοι συνεχίζουν να καλλιεργούν τον μικρό τους κλήρο για να συμπληρώσουν τη μικρή σύνταξή τους, ούτε θεωρούνται κατά κύριο επάγγελμα αγρότες οι δασεργάτες οι οποίοι είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ. Έτσι αν ένας αγρότης του κάμπου καλλιεργεί 40 στρέμματα ή ένας αγρότης των άλλων περιοχών του νομού καλλιεργεί 100 στρέμματα και σήμερα παίρνει σύνταξη δεν θεωρείται κατά κύριο επάγγελμα αγρότης γιατί το εισόδημα από τον γεωργικό τομέα είναι μικρότερο από την κατώτερη σύνταξη του ΟΓΑ που είναι 4.080 ευρώ τον χρόνο. Μόνον όσοι καλλιεργούν περισσότερα από 100 στρέμματα αραβόσιτο ή 150 στρέμματα σκληρό σιτάρι ή 30 στρέμματα βιομηχανική τομάτα μπορούν να έχουν εισόδημα μεγαλύτερο από την κατώτερη σύνταξη του ΟΓΑ .Το ίδιο συμβαίνει και για κάποιον νέο αγρότη καλλιεργητή 35 στρεμμάτων αραβοσίτου(35 χ 38 ευρώ στρέμμα = 1330 ευρώ) που για να καλυτερέψει το εισόδημά του εργάζεται 50 ημέρες εποχιακά (και δηλώνει εισόδημα από εξωγεωργικές ασχολίες (50χ30) 1500 ευρώ.)
Θεωρούμε ότι το θέμα του κατά κύριο επάγγελμα αγρότη θα πρέπει να μελετηθεί με βάσει τα δεδομένα της ελληνικής υπαίθρου. Οι μελετητές θα πρέπει να ανατρέξουν στις μελέτες του 1960 για να βρουν τα κριτήρια του κατά κύριο επάγγελμα αγρότη όταν το 1961 είχε συσταθεί ο ΟΓΑ. Εκεί ίσως διαπιστώσουν ότι το βασικό κριτήριο θα πρέπει να είναι η διαμονή του αγρότη και η ενασχόληση του με τη γεωργία.
Δεν μπορεί να μην θεωρείται αγρότης αυτός που ασχολείται με τη γεωργία, κατοικεί σε χωριό και το συνολικό εισόδημα από κάθε πηγή δεν ξεπερνά ένα ελάχιστο επίπεδο εισοδήματος.
Πιστεύουμε ότι ένας διάλογος με τους φορείς των αγροτών θα επέτρεπε να μπουν κριτήρια που θα ικανοποιούσαν το περί δικαίου αίσθημα των αγροτών.
0 Comments:
Post a Comment